Aan de hand genomen door Walter Jansen werden leden van Lions Club Rheden wegwijs gemaakt in het ogenschijnlijke doolhof van poëzie. Poëzie lezen is een exotische bezigheid en moet je eigenlijk hard op doen, volgens Walter Jansen. Dat wij sommige gedichten als een doolhof ervaren en niet begrijpen is helemaal niet erg. Het is mooi om het niet te begrijpen, dat geeft ook de ruimte aan ieder om er het zijne of hare bij te denken. Dat gaf al een zucht van verlichting bij de aanwezigen. Walter nam vervolgens de aanwezigen mee langs dichters en hun gedichten. Ooit kwamen muziek en poëzie uit dezelfde bron. Hij vertelde dat een goed gedicht een beetje mystiek is. Poëzie doet je twijfelen of je het goed snapt, en dat hoeft dus niet. Een goed gedicht kent een diepere laag waar wij als gewone stervelingen niet bij kunnen, maar waar juist de dichter de snaar raakt. Dichters kunnen voorbij een grens komen waar wij van zeggen, “daar zijn geen woorden voor”. Na de pauze bracht Walter het onderwerp inclusiviteit voor het voetlicht. Man, vrouw? Wellicht is gender een spectrum. Aan de hand van prachtige gedichten lichtte Walter toe hoe dichters in dat spectrum acteren en hoe zij daarover dichten. Dat bracht Walter uiteindelijk bij hedendaagse dichtkunst, al dan niet ondersteunt door muziek. Daarmee lijkt de dichtcirkel rond. Walter gaf de gasten tenslotte mee, “leer het plezier in de taal!” Het was een prachtige avond met een geboren verteller als gastheer.